ازفرمول نسبت هزاران نتیجه به‌دست می‌آید.

فرمول نسبت: «نسبت دنیا به آخرت مانند نسبت رحم مادر است به دنیا»

قوانین اساسی حاکم بر حرکت جنین از رحم مادر به سوی دنیا، شبیه قوانین حاکم بر حرکت انسان از دنیا به‌سوی آخرت است.

انواع تولد در دنیا و آخرت: 1 ـ ناقص، 2 ـ بیمار، 3 ـ ضعیف، 4 ـ سالم، 5 ـ سالم قوی

1 ـ تولد ناقص

اگر جنین در رحم مادر، در مجرا و مسیر حرکت و رشد صحیح خود قرار نگیرد، ناقص‌الخلقه متولد می‌شود و هنگام تولد، مثلاً چشم، گوش، دست و پا یا سایر عضوهای اصلی را ندارد. چون این نقص‌ها «برطرف‌کردنی» نیستند، انسان همه عمر در عذاب است.

نباید این نقص‌ها را به حساب خداوند گذاشت، بلکه عوامل مختلفی از جمله جهالت پدر و مادر یا عوامل خارجی مثل جنگ و ... در این نوع تولد مؤثر است. ضمناً خداوند قوانین تولد سالم را از طریق پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه علیهم السلام آموزش داده است. در احادیث آمده که چه کنید تا فرزند شما زیبا، عاقل، باهوش و سالم متولد شود.

این نوع تولد در آخرت، مخصوص سه گروه است: 1 ـ کفار، 2 ـ منافقین، 3 ـ مشرکین

علت عذاب ناقص‌الخلقه‌ها در دنیا و آخرت

در دنیا و آخرت قوانینی حاکم است که هرکس آن‌ها را رعایت کند، از عذاب در امان است وگرنه مشمول عذاب خواهد شد.

مثلاً در دنیا قانون طول موج وجود دارد. پس کسی که ابزار گوش را در رحم مادر تهیه نکرده، نمی‌تواند صداها را از طریق امواج بشنود. کسی که چشم تهیه نکرده، ابعاد رنگ‌ها، زیبایی‌ها و... را درک نمی‌کند. کسی که دست و پا تهیه نکرده در عذاب است. اما همان‌گونه که جنین تا وقتی که در رحم مادر بود، عذاب نمی‌کشید، انسان هم تا وقتی که در دنیا به سر می‌برد، عذاب آخرت را نمی‌کشد. دلیلش این است که جنین در شرایط زیستی رحم، نیازی به ابزارهای دنیایی نداشته است.

روحی که ناقص‌الخلقه به آخرت منتقل شود و ابزار منطبق با شرایط زیستی آخرت را در دنیا تهیه نکند، تا ابد زندگی پر عذابی دارد. اما روحی که با ابزارهای منطبق با اصول زیستی آخرتی پیوند خورده، تا ابد با شادی و نشاط زندگی می‌کند.

2 ـ تولد بیمار

بیماری‌های دنیا:

اگر جنین در مسیر حرکت و رشد طبیعی قرار نگیرد، نوزاد هنگام تولد، هرچند که عضوهای اصلی را دارد، اما بعضی بیماری‌ها را هم دارد. مثل یرقان، گرفتگی یک رگ قلب، کج بودن استخوان دست، پا، یا دررفتگی لگن. ویژگی این بیماری‌ها این است که «برطرف‌کردنی» هستند.

نوزاد بیمار تا زمانی که یک، دو یا چند بیماری که از رحم مادر با خود آورده برطرف نشود، در عذاب است. درمان برخی بیماری‌ها کوتاه مدت و برخی طولانی خواهد بود. این بیمار تا زمان کسب سلامتی نمی‌تواند به کودکان سالم بپیوندد. (نوعی زندان)

بیماری‌های آخرت:

در تولد بیمار، روح انسان هنگام انتقال، ناقص (همراه با شرک، کفر یا نفاق) نیست، بلکه با یک یا چند نوع بیماری متولد می‌شود، ‌مثل حسادت، کبر، سوء خلق، زودرنجی، بدهکاری ،حق‌الناس، ضعف ارتباط با دیگران و...

روح متولد شده، بسته به نوع و تعداد بیماری‌هایی که با خودش به همراه دارد، دو عامل عذاب و معطلی را برای درمان تحمل می‌کند و تا زمانی‌که سلامت کامل (شرایط زیستی بهشت) را کسب نکند، شایستگی ورود به بهشت را پیدا نمی‌کند. به همین دلیل خداوند دنیا را به خاطر دارا بودن قابلیت رحمی نسبت به آخرت، محل مناسبی برای درمان ما معرفی نموده و ما را به تلاش برای کسب قلب سلیم و زدودن آلودگی‌های روح دعوت می‌نماید. از طرفی دوران جوانی، اهمیت بسزایی در خودسازی دارد، چرا که بیماری‌ها هنوز در روح انسان عمیقاً ریشه ندوانیده‌اند و با تلاش کم‌تر و در زمان کوتاه‌تر قابل درمانند.

اما اگر انسان در دنیا بیماری‌های روح را درمان نکند، حتی اگر به مقام «سعد» (از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم)) برسد، گرفتار عذاب شدید قبر خواهد شد.

3 ـ تولد ضعیف:

برخی نوزادها نه ناقص و نه بیمارند، بلکه ضعیف هستند و قادر به ملحق شدن به زندگی عادی دنیا نیستند. آنها را در دستگاه قرار می‌دهند تا با دارو تقویت شوند.

روح در این تولد، با نقص یا بیماری منتقل نمی‌شود، بلکه همانند نوزادی سالم ولی ضعیف به برزخ منتقل و متولد می‌گردد. ضعف‌های اعتقادی در دنیا مثل ضعف در توحید، نبوت و... چنین تولدی را در پی دارد.

اما روح متولد شده، پس از طی مراحل آموزشی، آمادگی ورود به بهشت را کسب می‌نماید. نوع آموزش‌ها نیز به نوع و درجه ضعف روح منتقل شده بستگی دارد.

درمان قبل از تولد به دنیا و آخرت

خداوند در رحم دنیا «وسایلی» را فراهم آورده تا ضعف مؤمنان را قبل از تولد به عالم برزخ درمان کند. استفاده از این وسایل، ما را در کسب «قلب سلیم» مدد می‌رساند. یکی از این وسایل، توسل به معصومین: است که فرمود: «نحن الوسیله ـ ما وسیله‌ایم.»

این وسایل در مورد افرادی که بیماری‌شان شدید است، کارساز نمی‌شود و آن‌ها با بیماری و ضعف به عالم برزخ متولد می‌شوند و کار در آن‌جا سخت‌تر است.

این درمان شبیه درمان‌هایی است که در مورد جنین بیمار انجام می‌شود. جنین را از رحم مادر بیرون می‌آورند، قلب، کلیه یا بیماری دیگرش را درمان کرده و به رحم مادر برمی‌گردانند تا به رشد طبیعی خود ادامه دهد و سالم متولد شود.

4 ـ تولد سالم

این تولد نه ناقص است، نه بیمار و نه ضعیف، بلکه «سالم» است.

انسان‌هایی که سالم به برزخ متولد می‌شوند، در دنیا اهل مراقبت نفس بوده و متوجه اعمال خویش می‌باشند. زمانی که روحشان به گناهی آلوده شد، با توبه و استغفار به درمان بیماری می‌پردازند و در صورت ایجاد هر شک و شبهه‌ای در مسائل عقیدتی، سریعاً نسبت به رفع ضعفشان اقدام می‌کنند. در نتیجه در هنگام تولد با به همراه داشتن «قلبی سلیم»، دچار معطلی و عذاب برای درمان نخواهند شد و به بهشت ابدی خداوند داخل می‌گردند.

5 ـ تولد قوی

الف)‌ تولد قوی از رحم به دنیا:

در این تولد، جنین به دلیل آمادگی‌هایی که داشته و آمادگی‌های خود رحم، رشد مناسبی در رحم کرده است. به همین دلیل، بعد از تولد، از نوزادهای سالم دیگر، بهره‌برداری بیشتری از دنیا می‌کند.

والدین در 6 ویژگی جنین مؤثرند: 1 ـ سلامت، 2 ـ قدرت، 3 ـ زیبایی، 4 ـ‌اخلاق، 5 ـ هوش، 6 ـ عقل

برخی عواملی که در این 6 مورد تأثیر دارند: 1 ـ زمان آمیزش و بسته شدن نطفه، 2 ـ مکان آمیزش، 3 ـ نحوه آمیزش،

4 ـ غذای قبل از آمیزش، 5 ـ آمادگی روحی و ذکرهای قبل از آمیزش، 6 ـ مراقبت‌های دوران بارداری

ب) تولد قوی از دنیا به آخرت:

در این تولد، روح در کسب معنویات دنیا، سعی می‌کند بهترین‌ها باشد. در مقابل آلودگی‌های ظاهر و باطن حساس است. در صادرات و واردات قلبی،‌اهل پاکی و مراقبت است. چنین روح‌هایی «السابقون السابقون» هستند و در خوبی‌ها از دیگران سبقت می‌گیرند. احکام خدا را بر زندگی و تمایلات خود حاکم می‌کنند. نیازهای آخرتی خود را فدای دنیا نمی‌کنند. چون عمر گران‌ترین سرمایه‌ کسب و تهیه از دنیا است و پس از تولد (مرگ) باید در زمان بسیار طولانی، ثانیه به ثانیه‌ آن را حساب پس بدهند، این‌گونه روح‌ها در مصرف بیهوده و نادرست عمر بخل می‌ورزند. آن‌ها سعی می‌کنند در دنیا حساب شده و منظم زندگی کنند و با ابدیت انس بگیرند تا مرگ برایشان غریب و وحشتناک نباشد، بلکه عزیز و دوست‌داشتنی باشد.

تولد سالم چگونه به‌دست می‌آید؟

پس از تولد در آخرت (مرگ)، هیچ‌یک از چیزهایی که در دنیا برای کسب آن‌ها وقت گذاشته‌ایم به درد ما نمی‌خورند، مگر «الا من اتی الله بقلب سلیم ـ مگر کسی که قلب سلیم با خود بیاورد.» «قلب سلیم» تنها از راه کنترل غرایز و تمایلات نباتی و حیوانی، و به کمال رساندن استعدادهای انسانی به‌دست می‌آید که خداوند برای آن‌ها خود را «احسن الخالقین» نامیده، نه برای استعدادهای نباتی و حیوانی.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: